Without history there would be no future

Na 2 dagen in Jakarta te zijn geweest, en vooral in het oude Batavia de Nederlandse invloeden gezien te hebben was het tijd om deze plek te verlaten. Jakarta was druk, heftig en ik kon er niet goed landen waardoor ik meteen enorm veel respect kreeg voor mijn opa die zo’n 2 jaar in Jakarta had gezeten. Om de stad te ontvluchten kocht ik op het station een treinkaartje naar Bogor, bekend door de mooie Botanische tuinen, maar vooral een plek waar mijn opa ook gestationeerd is geweest. Een kaartje kostte zo’n 12.000 RUP, omgerekend minder dan 1 euro. Het was allemaal even zoeken, maar met handen en voetenwerk vond ik uiteindelijk mijn perron. Als blonde toerist viel ik ontzettend op, en ik werd dan ook gevolgd door zo’n honderd ogen.. Ja als toerist ben je hier zeker een bezienswaardigheid haha! De Indo’s waren erg behulpzaam en brachten mij naar een speciale vrouwencoupe, wat waarschijnlijk te maken heeft met het Islamitische geloof. De trein leek eerder op een metro, en zou mij in ongeveer 3u naar Bogor brengen. In Bogor had ik een guesthouse/homestay geregeld waar ik 3 nachten zou verblijven. Eenmaal aangekomen op het station, bracht een motortaxi (die uiteraard eerst met mij op de foto wilde) mij naar de homestay. Ik had nog niet mijn motortaxi betaald, of ik werd al vriendelijk onthaald door gastvrouw Ika. Na 1 stap op het erf te hebben gezet, zag ik onverwachts een bekende uit Nederland! Hilarisch als het was, zat ik per toeval in hetzelfde hostel als Rembrandt en zijn vader Roy. Wat is het toch een kleine wereld! We dronken ons eerste Bintang biertje, en raakten aan de praat. Rembrandt zijn vader komt oorspronkelijk uit Indonesië, maar heeft op 11jarige leeftijd het land moeten verlaten vanwege de oorlog. Na zijn vertrek is hij nooit meer wedergekeerd, en nu decennia later maakt hij deze speciale reis samen met zijn zoon. Na een mooi en indrukwekkend verhaal, vertelde ik de reden van mijn reis. Een paar Bintang verder, begonnen we honger te krijgen! Op aanraden van onze gastvrouw Ika gingen we met zijn drieën uiteten bij het beste restaurant in Bogor: Lemongrass. Een prachtig restaurant, een oase van rust en heerlijk eten! Jammer dat veel toeristen Bogor overslaan, want het is een leuke en vooral groene stad met vriendelijke mensen. De volgende dag vertrokken Rembrandt en zijn vader naar de volgende plek, na ze gedag te hebben gezegd wilde ik Bogor wel eens ontdekken. Helaas viel mijn plan in duigen, want het heeft de hele dag geregend! De straten waren rivieren, en het leek of de hemel was opengebroken . Na vooral een middag gezellig gekletst te hebben met gastvrouw Ika, kwamen er aan het eind van de middag nieuwe gasten. Het waren Nynke en Marco uit Sneek, die samen voor 1 jaar op reis waren. Ze vertelden prachtige verhalen over hun avonturen, en ze vertelde over mooie plekken die ik zeker moest bezoeken. In de avond arriveerde Olivier vanuit Thailand, en zouden we samen verder Indonesië ontdekken! De volgende dag zijn we met zijn vieren naar de Botanische tuinen geweest en hebben we het presidentieel paleis bezocht. Deze tuinen zijn aangelegd door de Nederlanders om onderzoek te doen naar diverse flora en fauna en het was dan ook leuk en interessant om te zien. In de avond arriveerde een nieuw Nederlands stel Kaj en Jilian uit het Westland! Ook met hun raakten we in gesprek, en besloten we om de volgende dag een auto te pakken naar Bandung via de prachtige Puncak Pass. Deze rit zou zo’n 7 uur duren langs bergen, theeplantages en rijstvelden! We waren vroeg opgestaan, want zondag is de drukste dag, en wat normaal gesproken een tweerichtingsbaan is wordt dan gebruikt als eenrichtingsbaan. Eerst mag het verkeer van Bogor naar Bandung, maar na een paar uur wordt deze weg afgesloten en mag het verkeer vanuit Bandung naar Bogor rijden. Je moet er dus voor zorgen dat je op tijd bent, anders sta je voor uren vast! Volg je het nog haha?Ik zei de gastvrouw Ika gedag, en zo gastvrij als ze was mochten we haar auto lenen (alle andere auto’s waren namelijk niet meer beschikbaar). Zo begonnen we aan de mooie rit. Na 7 uur kwamen we aan in Bandung, een andere stad waar mijn opa gestationeerd heeft gezeten. Een drukke stad omringd door bergen, vulkanen en aardbeivelden. De files zijn gigantisch, en het kan dan ook een uur duren voordat je überhaupt de stad in of uit bent. Ja je geduld wordt goed op de proef gesteld. In Bandung kwam ik ook diverse Nederlandse invloeden tegen, vooral in taal zoals kopi koffie en knalpot (ook wel knalpijp of uitlaat). Ook was dit de eerste plek waar ik nog overblijfselen zag van het Christelijke geloof. De 1e avond in Bandung hebben we samen met Kaj en Jilian een heerlijk lokaal biefstukje gegeten voor €5/€6. Dat is geen geld! De volgende dag hebben we een auto met chauffeur gehuurd om de plekken van mijn opa te bezoeken. Dit waren onder andere Soreang, Cimidey en Rancabali. Onderweg zijn we gestopt bij de aardbeivelden en hebben we op basis van de recensies een stop gemaakt bij een authentiek Indonesisch restaurant met uitzicht over deze velden. We zaten op kussens op de grond in een bamboohutje met een lage tafel waar het eten op werd geserveerd. Hier hebben we in kleermakerszit genoten van een verse aarbeismoothie, mie goreng en saté met kroepoek. Na de tussenstop gingen we door naar de witte krater, Kawih Putih, wat flink in de bergen verstopt was. Het was een schitterend fenomeen, en had iets magisch door de mist. Ja deze plek zal ik niet snel vergeten! Als laatste stop vertrokken we naar Rancabali, waar we in alle rust de schoonheid van de theevelden mochten bewonderen. Hier hebben we natuurlijk genoten van een heerlijk vers kopje thee! Toch mooi om dezelfde paden te hebben bewandeld als mijn opa, waardoor ik een stukje dichterbij hem kon komen. Na een mooie maar lange dag vertrokken we weer naar Bandung, om de dag daarna een van de mooiste treinritten te maken van Bandung naar Yogyakarta. Samen met Kaj en Jilian stapten we om 08:30 in de trein voor een lange (7 uur) maar mooie treinrit door de bergen, thee-en rijstvelden. Terwijl je relaxt achterover zit in een comfortabele stoel gaat er van alles aan je voorbij, ja dat is nog eens genieten. Aangezien we zulke goede verhalen hadden gehoord over Yogyakarta, zouden we er 5 dagen verblijven. Ja dit was het kloppend hart van Java, en ik was meteen verliefd. Verliefd op de vriendelijke mensen, de magische vibe en vooral het ondernemerschap in deze stad. Overal op straat zag je beweging: van batik (traditioneel textiel) tot aan kunst, muziek en streetfoodmarkets. Bovendien zaten er in deze stad veel gave hotspots verborgen: van hippe koffietentjes, barretjes tot aan de beste restaurants. Op de 1e avond kwamen we terecht bij een van de streetfoodkraampjes, waar we in gesprek raakten met locals en Nasi Gudeg (specialiteit uit Yogyakarta) aten en verse gemberthee dronken. Uiteindelijk beland bij Sakapatat, ja je hoort het goed zak patat. Bij deze beergarden, waar je uiteraard een zak patat kon eten, hebben we de hele avond biertjes weggetikt onder het genot van een live-music band. Ja hier kan ik wel aan wennen! De volgende dag begaven we ons naar het Kraton, het paleis van de sultan en Taman Sari (het waterpaleis van de sultan). Onderweg werden we aangesproken door een vriendelijke meneer genaamd Moku, die ons de weg wees, en ons de meest bijzondere plekjes heeft laten zien. Hij werkte op het erf van de sultan, en vertelden ons allerlei verhalen. Onder andere over het feit dat hij geen belasting betaalde, dat de sultan de kosten op zich nam van de inwoners, over Batik, de Wajung puppets, en uiteraard over de geschiedenis van de sultan. Hij nam ons de hele dag op sleeptouw, en bracht ons uiteindelijk naar een lokaal tentje waar we Kopi Luwak dronken (ook wel bekend als de duurste koffie ter wereld). We kregen uitleg over het proces, terwijl de Luwak wezel gewoon naast ons lag te chillen. Ja dat was een bijzonder tafereel! In de avond werden we door Kaj en Jilian meegevraagd naar het beste restaurant van Yogyakarta. Ja daar konden we geen nee tegen zeggen. De volgende dag moesten we vroeg op voor de Borobodur tempel (boeddhistisch) en de Prambanan (hindoeïstisch). Beide de bekendste bezienswaardigheden op 1u afstand. We stonden om 03:00u op, om vervolgens voor een rib uit ons lijf de zonsopkomst te bekijken op de Borobodur. Helaas was het iets bewolkt, maar dat maakte het uitzicht en de pret met wannabe reisleider Kaj (met zijn ANWB-gids) niet minder! Bij deze tempel kwam ik Rembrandt en zijn vader Roy weer tegen, dat kon geen toeval zijn! Na veel traplopen, de Nirwana bereikt te hebben (hoogste platform van de Borobodur) en adembenemende uitzichten gezien te hebben, vertrokken we terug naar ons hotel. Een leuk maar vermoeiend dagje! In de avond heerlijk sushi gegeten, en toen was het dagje alweer voorbij. De laatste dag hebben we een dagje Spa gepakt, zodat we uitgerust weer door konden voor de rest van de reis! Want er is nog zoveel moois te zien en te beleven, maar dat vertel ik jullie uiteraard weer de volgende keer!
Een ding is zeker: ik geniet met volle teugen, en ik weet zeker dat er iemand vanuit de hemel met mij meekijkt! Want door de geschiedenis van mijn opa, heb ik een land leren kennen die ik nooit zal vergeten